Sevgi fakiri

Sevgi fakiri büyümüþ her çocuða,
Yoksunluðun ergen olduðu gençlik öncesi,
Deli gibi koþturup olmazlar peþinde,
Aradýðýmýz bulunmaz zümrüt sanki.
Kýrýntýsý olsa bir parça yeterdi.

Ne babadan kalma ne yardan,
Hep bir burukluk hep bir sýzý tadýmda,
Dibi tutmuþ tencere kývamýnda,
Kýyý köþe saklý kalýr göz önünde,
Kalabalýklar sýðýnaðýn oluvermiþ
Bir bakmýþsýn görünmez adam oluvermiþsin.

Dik dururken çömelen, tam varacakken vazgeçen,
Kaybetmeye inanmýþlýk kadar acýsý ,
Kader sanýp kendine yenilmiþlik,
Boþver hayýrlýsý ile dillenen ,
Böyle baþlamýþ maðlubiyet türküsü.

Ta ki kök salýncaya kadar senin topraðýna,
Baharýnýn farkýna varana kadarmýþ solmuþ yapraklarým,
Iþýklarýnda tomurcuklaþan aþka açan gonca,
Üstüme gülüþün doðmuþ ben de doðmuþum yeniden,
Ve her gün yeni yeniden sana aþýk olmuþum.
Ýyi ki varsýn , iyi ki eþim olmuþsun...






Sosyal Medyada Paylaşın: