Yolculuk içinde bir yolculuk. Nereye? Kendime doðru... Zamanýn kimsesizliði her durakta yolcu bekliyor. Bütün insanlar ayný zamansýzlýða doðru yol alýyor. Ve bir kadýn yaþamýn gölgesizliðiyle kendine ayrýlan koltuða oturuyor. Yollar ayný. Ýstekler, hayaller, düþünceler, umutlar, sevinçler, hüzünler farklý. Bavuluna sýkýþtýrdýðý hüzünleri, hasretleri her istasyonda unutur gibi yapýyor. Azar azar eksilsin istiyor, Yükünü peþinden sürüklemeyi deðil, Gücüyle taþýmayý istiyor. Kimliksiz bir zamanýn ucuna doðru yolculuk baþlýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
baloncu-muallime Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.