*** HARMAN ***
Kim ne âmâl yapacak, Çýksýn meydana diye,
Ýnsanlarý yarattý, Arz-ý eyledi harman.
Cüz-i irade verdi, Herkese bir seviye,
Kitap Resul gönderdi, Tâbi ol dedi Rahman.
Herkes kendinden mesul, Hesap alman usûlü,
Yaptýðý güzel iþler, Ancak derdine derman.
Alný açýk giderse, Kolay olur vûsulü
Göðsünü gere-gere, Buradayým der Erman.
Ýmtihandan ötesi, Bu geliþ gidiþlerin,
Kimisine fýrtýna, Kimine sâkin umman.
Her zaman berrak olmaz, Sonucu bu iþlerin,
Bazen daðlarda olur, Bazen çukurda duman.
Ey Ýnsan kendine dön, Ömür kýsa zaman az,
Hiç ummazsýn karþýna, Çabucak çýkar ferman.
Günler aylar mevsimler, Bir kýþ olur birde yaz,
Dört erin omzunda, Her taraf karman çorman…
…Salih Yýldýz…04.07.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.