EŞREF

Eþref damýttýk ana yurdumuzu

Ýçten içe bir buhran

Baðladý kolumuzu

Canýmýzdan gidiyor Eþref

Canýmýzdan katmer katmer

Dökülüyor ýsrarla okþadýðým yapraklar,

Bir inattýr soluyor büyüttüðüm tüm çiçekler.



Ellerimde kan bitiyor Eþref

Ellerim ki narin bir yaprak gibi süzülürdü rüzgarda

Þimdi o deli rüzgar

Esiyor bir hýþýmla baþýma vura vura

Ölmek de var Eþref

Ölmek kayýp bir gemi

Kurtuluþa uzanan bir uzak rota

Rotasýz gemilerdeyim kurtuluþ bir uzak bana.



Daha dem’inde sulak topraðýmý kuruttular

Topraðým ki analardan bir yar, babalardan koca bir dað

Bereketli ve çetindi.

Ot bitmez bir yerlerdeyim Eþref

Çoraklanmýþ elim, kolum, daðým, taþým, baþým, yurdum

Yurdum can damarýmdýr Eþref

Dokunsalar kifayetinde bir yitiþe ulaþacaðým

Dokunacak bir dal da býrakmadýlar Eþref
Sosyal Medyada Paylaşın: