Ben aþkýn elini tutmuþken saçaklardan sevgi damlýyordu Rüzgar adýn olmuþtu senin Ellerin pencerelere dokunuyordu Bin iltifat içinde sel olup sokaklar akýyordu Gözlerin deðiyordu duvarlarýma Aðlar atlýyordu limanlardan Böylesine garip bir gündü Her günüm bugündü Sonu yoktu güvertelerin Güvertelerin ucunda yalnýzlýðým Del’ olup seðiriyordu
Sosyal Medyada Paylaşın:
aybarsaytisan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.