Kar boran yaðmýþtý, sevda daðýma,
Hazan yemiþ güldüm, açmam diyordum.
Aþk cemresi düþtü, gönül baðýma,
Sevda kenarýndan, geçmem diyordum
Cânân ateþini, gönle savurdu,
Zemheri gönlümü, kora çevirdi.
Bu nasýl sevdaymýþ, yaktý kavurdu?
Aþksýz yaþamaktan, kaçmam diyordum.
Bu sevda kuþunun, kanadý tekti,
Kýrýk kanadýmýn, takâti yoktu,
Cânân sol yanýma, bir kanat taktý
Ben aþka sevdaya, uçmam diyordum.
Meðer kesiþirmiþ, gönül yollarý,
Gözgöze gelmeden, sardýk kollarý
Uzaktan uzaða, tutuk sollarý,
Bir daha sevmeyi, seçmem diyordum.
Ben seni sevgisiz, býrakmam asla,
Dedi gel baþýný, göðsüme yasla,
Saðayým sevgimi, ruhunu besle,
Ben aþkýn sütünü, içmem diyordum.
Dedi ki sevgiyi, bende gez hele,
Can suyu veririm, kuru gazele,
Son demimde düþtüm, gönlü güzele,
Sevda gömleðini, biçmem diyordum.
Þimdi aþk ateþim, dumansýz tüter,
Vuslatýn yoksa da, varlýðýn yeter
Sevda kervanýmda, göç katar katar,
Yeni bir sevdaya, göçmem diyordum.
Kul Figani oldu, gönül aþýðý,
Sallandý içimde, sevgi beþiði,
Bir güneþ doðdu ki, umut ýþýðý,
Ben aþka ýþýðý, saçmam diyordum.
KUL FÝGANÝ (Erdem GÜMÜÞ)
29.Þubat 2020
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.