Her açýldýðýnda ruhumun kapýsý Ýçine kirli bir bulut giriyor. Yaðmuru ateþ sanki Eritiyor birikmiþ düþlerimi Dilim küflü küfürlerin Gövdesini siliyor.
Madem böyle sürecek Bu hayat bir saz olsun Sen mýzrap ol ben de tel Döv beni türkü diye.
Benzemiyor yüzler artýk O eski suretlere Yollar yalan çýkýyor Zehri þifa sevdalar. Bir tek aðaçlar dürüst Sözü yok yalaný yok, Ama onlar da artýk erken ölüyor.
Madem zaman deðiþti Bu hayat bir güz olsun Sen aðaç ol ben yaprak Düþürme gazel diye.
Sanki kendi dönmüyor da Dünya kirini döndürüyor Kuþlarýn çiçeklerin Mesaisi azalmýþ Bir yalnýzlýk cilalanýp Herkesin yakasýna, Rozet diye takýlmýþ Dilim neylesin.
Konuþsam sen kanarsýn Sussam kendime yara Kalsam senden uzaðým Kaçsam tüm yollar sana En iyisi dök beni Çiçeklere su diye.
Bir keþmekeþ kalbimin Meydan yerinde. Yolu þaþmýþ iþi düþmüþ Bir de gelip geçenler. Ortasýnda bir kule Saati çoktan durmuþ, Sen yine de kur beni Aþka çeyrek kalaya.
Bu hayat bir yol olsun Sen þehir ol ben yolcu Kov beni gelir diye…
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.