Kapýnýn altýndan sýzan ince bir soðuktur olmadýk anlarda göz yaþartan Her ayýn adý çýkmýþ ezelden beri de Yýlýn ikinci ayýnýn caný Geçen gün kim bilir hangi aydan kalma turuncu bir yaprak düþtü önüme attým elimdeki kitabýn arasýna Doðudan uzakta dört yüz elli yedi sayfa Aðlýyordu Halepli Adam sevemediði kederine Kim sever ki kederi kendininkinden baþka...
Rüzgarýn saçlardan soyut çalýþmalar türettiði bir günün özetini mýrýldanýrken rutine baðýmlý her ruh Tüketiyordu üç kuruþluk hayal kurma zevkini bazý bedbahtlar Kalpleri süt liman oluyordu belli ki Yalanlar söyleyince... Aylardan þubat günlerden pazar Bir tuhaf oluyor bu insanlar Her harfe cümleler giydirince...
Hoþ kalmaya ramak kala uçurumlar Ve dahi hoþça kalanlar Rüzgara söyleyin Sallanýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
amelie poulain Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.