Zihnimde yer etmiþsin bir kere. Süslü kafeterya masalarýnda, Nemli gözlerimiz kavuþurdu. Bol tebessümlü simalar yerleþirdi zihnimize. Kalabalýk; En güçlü tesellisiydi, Ýçimizden geçenlerin. Bakýþlarýn haritam olurdu, Gönlüne giden yolda… Direnirdim.. Avuçlarým terlerdi. Masanýn neresinde durmalýydý acaba ellerim? Sözcükler acele mi ediyordu, Dudaklarýmdan süzülürken. Doðru zaman mýydý? Yoksa; Yüreðin teðet mi geçecekti sevgime. Soframýz, Hayatý savunuþlarýmýza sahne olurdu. Akardýn gözlerimden içeri.. O aldýðým son nefesti sanki..
Sosyal Medyada Paylaşın:
serence Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.