Yokluðumda güneþ söner diyenler,
Zulmün erbabýdýr, zulmün þahýdýr.
Dünya bir ben için döner diyenler,
Zulmün erbabýdýr, zulmün þahýdýr.
Kabus dünyasýnda insan yoranlar,
Haklý gibi halktan hesap soranlar,
Baþka düþünceye baský kuranlar,
Zulmün erbabýdýr, zulmün þahýdýr.
Masumu bulunca zehir kusanlar,
Muktedir hatrýna, selam kesenler,
Zalim alkýþlayan, zulme susanlar,
Zulmün erbabýdýr, zulmün þahýdýr.
Hep sözünü birer kanun görenler,
Uyduruk uyduruk hüküm verenler,
Güce bakýp sonra; öven, yerenler,
Zulmün erbabýdýr, zulmün þahýdýr.
Kendi seslerinden ürken, yatanlar,
Meydan kahramaný o çok atanlar,
Gölgelerden korkar caka satanlar,
Zulmün erbabýdýr, zulmün þahýdýr.
Hep kul haký yiyen, geldikçe aþka,
Derdi olmayanlar çýkardan baþka,
Kýlýða girenler her gün bambaþka,
Zulmün erbabýdýr, zulmün þahýdýr.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.