Beni çok

Çocukluk yýllarýydý
Hayrandým bulutlara
Hep hayal kurardým
Ve
Kurduðum tüm hayalleri çizerdim onlara
Kimi zaman gerçek olurdu
Kimi zamanda öylede dururdu çizdiklerim
Annemi çizerdim en çok,babamý
Çiçeði,böceði tüm sevdiklerimi
Derken yaðmurla tanýþtým
Her yaðmur yaðdýðýnda
Teþekkür ederdim bulutlara

Damla,damla inerken gökyüzünden
Saðnaklara dönsün diye dualar ederdim
Kafam hep gökyüze dönük
Kollarýmla kanat yapar
Dakikalarca dönerdim yaðmurun altýnda
En içimde hissederdim
Huzuru
En içimde hissederdim
Islaklýðý
Mýrýldandýðým þarký ise hep kulaklarýmda
"ANNEM BENI ÇOK SEVERMÝÞ,SEVERMÝÞ"
Diyerek döner dururdum yaðmurun altýnda

Ben böyle bilmezdim sevmenin ve sevginin ne olduðunu
Saðnaklar öðretti bana sevgiyi
Bulutlarýn asil duruþu
Bana asaleti ve gücü
Yaðmurlara karýþan gözyaþlarýmsa
Hüznü ve sadakati öðretti
Yaðmur buluta gebe
Bulutsa yaðmura
Adý mucize olan bu yolculukta

Dýþarda gürül gürül akan bir dünya
Bir oyana,bir bu yana akarken
Ben hala bulutlara resimler çiziyorum
Kimisi hayal,kimisi gerçek
Ve yaðmurla taçlandýrýyorum
Sevincimi
Ýçimdeki ölmeyen çocuðun þerefine
Mutlulukla þarkýlar söylüyorum
Ýlk günkü gibi
.....beni çok severmiþ,severmiþ
diye dönüp duruyorum akan dünyada.

Sosyal Medyada Paylaşın: