Sen de gittin! Ne kaldý geri? Dolmaz ki bir türlü Sevilenin yeri...
Bakakaldým ardýndan. Boynum bükük; Benzim solgun... Solmuþ yapraklar gibi Döküldüm yerlere. Kapýlýp rüzgarýn önüne; Ben de terk ettim öz yurdumu. Peþinden gelmek için deðil ha! Sensizliðin girdabýnda Savruldum diyarlara...
Güneþim buz tuttu yokluðuna Ayazým kor ateþ þimdi. Deryalarým alev aldý çaresiz... Semalar zifir karasý, Varlýðým gölgesiz. Bir enkaz býraktýn maziye... Þimdi yalnýz, kimsesiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Cuma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.