Dilim Varmıyor

Leyla’yým, gönlünde Mecnûn’a kandým
Güneþi gülüþüne doldurur sandým
Vuslata, yýldýzlarla adres býraktým
Bî-ar’ým demeye, sûret yetmiyor...

Her gece yolcuydum, sana bu limandan
Faslý-ý bahar eylerdim, leb-i deryadan
Tomurcuk gül verdi, minicik aþktan
Soldurup git! Demeye dilim varmýyor...

Madem ki, varlýðým sana bir külfet
Payýma düþeni, buyur sen lütfet!
Hasrete aþinayým, her günüm ülfet
Býrakýp gitmeye, yürek yetmiyor...

Kopsun! Nerden inceyse aþk denen baðýn
Dönsen de geriye, olmaz ki çaðýn
Kan tükürsem bile demem ki adýn
Hüsranýn görmeye, ömrüm yetmiyor...

θλίψη - EYLÜL - 21.02.2020

Sosyal Medyada Paylaşın: