Zaman geçiyor
Zaman geçiyor ve deðiþiyor insanlar.
Oysa hayvanlar hep ayný.
Yüzyýllardýr çalýþýyor karýncalar.
Vefanýn vücut bulmuþ halidir köpekler.
Vefasýz olan insanlardýr.
Hatanýn en büyüðü koynunda beslediðin insandýr.
Belki de en güzel hayvandýr akrep ve yýlan...
Zaman geçiyor ve aþk da deðiþiyor sevgilim.
Kuþlar uçmuyor artýk Cemal Süreya.
Zaman geçtikçe insanlar kuþlarý bile öldürebiliyor.
Þairler genç ölüyor kýzým.
Zaman beni de öldürüyor sevgilim.
Ne güzel özlüyoruz biz.
Zaman geçiyor ve þairler de ölüyor...
Biz seninle kuþ olsak yine severdim ben seni.
Ve özgür olurdu bana seni sevmek.
Bu kadar bükmezdi belimi ev ekmek.
Yeterdi bir aðacýn tepesinde ikamet etmek.
Belki o zaman en büyük korkumuz olurdu, bir avcýnýn kör kurþununa denk gelmek.
Zaman deðiþiyor ve biz de deðiþiyoruz sevgilim.
Vefa, merhamet, vicdan ve namus...
Ne kaldý dünden?
Her þeyi zehirliyor oysa zaman.
Ýyileþmiyoruz.
Zaman geçiyor.
Ve ölüyoruz...
Ölelim kýzým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.