Dişim ağrıyor canımın içi

Dýþým aðrýyor.
Pardon, diþim.
Ýçim dýþým hep aðrýyor da zaten.
Neyse, tuþlu telefonla yazýyorum bu þiirleri imlâ aramayýn.
Yaþadýklarýmýn imlasý mý vardý sanki.

Bu aþk acýsýna benzemiyor sevgilim...
Ve internetim bitmiþ.
Ekmek, su gibi gidiyor burada internet.
Oruçta ekmeði beklediðim gibi bekliyorum þu paketi. :)

Þiirin içine gülüþün kaçmýþ sanki kýzým.
Gülesim var...
Biz beraber öldük ama hiç gülmedik.
Gülelim mi?
Diþimin aðrýsý o zaman geçer belki.

Ve göðe bakalým...
En azýndan ücretsiz.
Ayný þarkýyý dinleriz, ayný yýldýza baðlarýz hayallerimizi.

Neye býrakacaðýmý bilmiyorum artýk.
Hangi aðaca baðlanýr ki umut?
Ve zaman...
Zamana býraktýklarýmýz arkamýzda asýlý duran birer ceset deðil de nedir ki?
Güzel günler göreceðiz diyerek hep hazin batmadý mý bu güneþler?
Neye yarar sevgilim?
Bir yerlere býraksak ta hep,
(unuttum þimdi mýzraðý.)
Mýsrayý diyecektim. :)

Hayatým hep yanlýþ benim.
Alýn yazgýmda biraz yazým yanlýþý mý yapýldý yoksa sevgilim?

Bir þeyler var sürekli ama...
Kötü þeyler oluyor kýzým.
Hissiyatým ve duygularým köreldi.
Hissizim...
Uykulara da giremiyorum artýk eskisi gibi.
Þu kitabý çýkarsaydým biraz iyi olurdum belki diyorum.
Ama para yetiremiyorum.
Ýstanbul’da okunmuyor artýk þiir.

Biraz sen, biraz da ben okuyorum iþte bu kadar.
Diþim aðrýyor, arkadaþ "Raký" iç diyor.
Herkes raký içiyor, ben þiir okuyorum.
Diþimin aðrýsý tabi ki durmuyor...

Ýnsan aþk acýsýný unutuyor da diþ aðrýsýný unutmuyor...

Sosyal Medyada Paylaşın: