Her Sancıda Ölümü Uysallaştıran Bir Sevda Masalısın

Ey aþk!
Sen; içinde yeþil gölgelerin oynaþtýðý bir deniz,
Bað bozumu sonrasý yeniden topraða düþen bir tohumsun.
Doðru notalarda yeri-göðü inleten bir melodi
Ve buðulu gözlerle sabahýn göðsüne açýlan bir penceresin...

Gamýn yarattýðý sukuttan yorgun düþen bir perisin.
Orkidesini arayan titrek bir yaban arýsý;
Sýcak, korkak, çekingen
Ve tutuþmayan küllerin korunda
Alev alev yanan bir güneþsin...

Ve sen;
Sesi duyulan, dibi görünmeyen derin sularýn adý
Þimþeði çeken topraðýn ta kendisisin...
Gönüllü rüzgarýn önündeki beyaz bir bulut,
Sessizliklerin beslediði hüzne gebe bir hayatsýn...
Yaðmurun aðlayýþýna kulak veren uzun ve zor bir gecesin...

Ey aþk!
Sen ki; karanlýk ruhlarýn çýðlýklarýna sus diyen,
Nefes olan
Kýsýrlaþtýrýlmýþ duygularýn ýþýðý,
Yavaþlayan ezgilerin gücüsün
Ve sönen seslerin alevi,
Küskün duygularýn mimarýsýn
Ve senden olmayanlarýn vazgeçilmez gururusun...

Ki sen, nice zorluklara meydan okuyan
Yeni bir doðumun baþlangýcý
Geç kalmýþ zamanlarýn,
Yaþanmamýþ yýllarýn beyin gücüsün
Ve her sancýda ölümü uysallaþtýran bir sevda masalýsýn...

Sen, iddiasýz siluetlerin önünden geçen
Gözleri baykuþ kývraklýðýnda endiþeli bir erkek
Ve yapay kürklerin içindeki genç bir kadýnsýn...
Köleleþme, köleleþtirme,
Yabancýlaþma,
Çeliþme! ...


Rukiye Çelik
04.07.2008 10:01:00



Sosyal Medyada Paylaşın: