Üþümüyorum artýk Buz gibi ayaz gecelerden korkmuyorum Yalnýzlýðýn sýnýrýný bilmekten Biraz olsa da ýsýtýyor içimi Hasret kokan özlemlerin Köreltmiþ duygularýn Üþütmüyor beni artýk Ýçtiðim dertleri unutuyorum Artýk aþký davet ediyorum masama Yalnýzlýðýmdan korkmuyorum artýk Son dediðim her günün ortasýnda Yine sendizliðe kadeh kaldýrýyorum Dalgýn gözler, yorgun adýmlar Veda öpüþünün ýslaklýðýný Sildim dudaklarýmdan Üþümüyorum artýk anlýyormusun Kendimi de gizlemiyorum Herkes eserini görsün diye Aklýma geliyor Senden iþittiðim o aðýr sözler Oluk oluk sana içtiðim akþamlar Neden derdim bitmiyor Her günün batþýnda dinledim Sert esen poyraz sesini Bir anlam veremedim yaþadýklarýma Bir hüzün çöktü bazen odama Sessiz sessiz gece aðladým Kýrdýn kalbimi Üzgünüm, ölüm en güzeli Parça parça oldum Yaþanýlmayacak gibisin Oysa ki aþk hep güzeldir Sevgi güzedir doyana dek Sen, neden bilinmeyensin sonsuza dek
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.