Bakmayýn, bakmayýn bana öyle; Yok! Kalmadý bakacak yüzüm! Binbir çeþit suret saklýdýr bende, unuttum hangisi benim. Bakmayýn ne olur bana öyle; Ýþte can! Ýþte teraküm! Kalkamam dünya yüklü omuzlarým ve ensem tutuktur benim.
Bakamam, bakamam O’nu, gözlerimi ýþýktan perde indi. Dizlerimin üstünde durdum, secdeden hemen önceydi zaman. Bakamam çekildi gözlerime bir mil, piþmanlýk akýp geçti. "Var" dedi secdeyi, burnum sürtüldü; Alýn, odu tattý o an.
Bakmayýn, bakmayýn bana öyle; Bir ateþ ki çepeçevre sardý. Her bir suret yandý içten içe bende, en sonunda öz pustu. Bakmayýn demiþtim öyle; Küllerimden bir kýzýl hamur çýktý. Esirgeyen; yoðurur mu baþtan, baðýþlar mý hayat nur topu.
Mesut Tütüncüler DENÝZLÝ 16.02.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.