//*ŞİİRLERE VURUYORUM KENDİMİ...

Zaman gün gün ufalanýyor…
.
Ayný pýnardan akýyor salý ve cuma
Öteki günler de
Baþlangýçlarýn baþlangýcý’nýn düelloya giriþi ne zamandý
Unutuluyor
Öyküsünün gözlemciliðine soyunuyor herkes
Bir çocuk kendi yarattýðý depremine gülüyor.
Yüzündeki hüzün hiç sönmüyor Yüzbaþý’nýn Kýzý’nýn…

.
Tuzak kuruyor bize her þey
Bir fýrtýnanýn içinden kaçýp ötekine yakalanýyoruz.
Üþüdüðümüzü duyumsadýkça tekliyor sol yanýmýzdaki
Taþýdýðýmýz deðeri bilmeksizin
Bir gizli el
Satranç taþlarý gibi yerlerimizi deðiþtiriyor.

Süre kapanýyor…
.
Koparýp koparýp atýlan bu sayfalar
Hiçbir çatlaðý doldurmuyor
Öteki günlere muhtaç kalýyor dün
Naralarý tükeniyor Kýzkulesi önlerinde yarýnlarýn…

Yol kýsalýyor
.
Kendine varmasý ne deðin zordur insanýn
Benim için de ayný.
Uzun bir yoldur,demiyor Orhan Rifat boþ yere.
Üzerimi kim örtecek ve kimler susacak acaba
Bir adaya ulaþýnca niçin sevinir ki insan
Ýçimde depreþip duran sorular var
Hepsi bu kadar
.
Ýnfilak ediyor buluþamadan tüm nehirler
Seni anlatan öyküler yazýyorum
Bir avuç dolusu sözcükle

Kum saati eliyor
.
Rodin’le Rosa’yý, Nazým’ý ve Piraye’yi
Monet’i Camille’yi deðil sadece

Seni de beni de…


NECDET ARSLAN
Sosyal Medyada Paylaşın: