Yýllardýr el sürmedim yarin gönül teline. Kýrýlýr belki diye, sabrettim ve de sustum. Ne de dokunabildim ellerimle eline, Hala kor yüreðimle ben hep köþeye pustum
Ýçin için aðladým yaþ akmadý dideden. Kadehler doldu taþtý, sýzdý gönül bâdeden. Zamana gücüm yetmez, ömür gider vadeden; Yandý ciðerim yandý , ben hep kadere küstüm.
Yürekteki duygular, gün geçtikçe dolaþtý. Omuzlar yana dūþtū, gönül kabardý taþtý. Ýman eden bu yürek, tüm zorluklarý aþtý; Derin acýlarýmý, ben hep baðrýma bastým.
Bir nefes kadar yakýn, birleþemeyen uçlar. O yangýn ki derinden aklý sorgular, suçlar. Duada ellerimiz, kapanmýyor avuçlar; Sýðýndým sonsuzluða , yürek sesimi kestim.
Ruh üflemiþ yaradan, aynadaki resmime Gönül gözüm þahittir, kainatýn cismine. Tüm renkler ve çizgiler, huþu eder ismine. Geçip koca daðlarý,ben hep düzlüðe estim.
Aktý bir þiir daha, þairin kaleminden. Ýnce ince damladý, yüreðin son deminden. Ayna olup yansýyan, sýr dolu siteminden; Dudaklarda tebessüm , gönüllerde bir sestim
Selma Çanakçýoðlu 25 Nisan 2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma ÇANAKÇIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.