SEN GİDERSEN

Gözyaþým,
Ölümsüzlük suyun olsun.
Çatlasýn bulut gibi de,
sevdana dalga olsun,
beni vursun.

Ey, canýmda can,
Ey, benim sevdiðim.

Oklar tersine vursun,
yönü þaþýrsýn.
Kývýlcýmý göz kýrpsýn,
külleri zulmetsin.
Teselliyi kýna býrakmasýn,
çakýlsýn cana da,
yarasý,
ebedi bende kalsýn.

Ey, canýmda can,
Ey, benim sevdiðim.

Vücut bulmasýn,
ruhum isterse.
Saðlam bir masal kabuðunda,
asýrlarca tutsak kalsýn.
Sabýrda piþsin,
aþkta pekiþsin,
kýrklara karýþsýn.

Rivayetlerle süslensin,
süt mavisi esinler,
gökten inip,
gönül mavisinde düþlensin.

Ey, canýmda can,
Ey, benim sevdiðim.

Gaflete düþmek de neymiþ?
Zaman kaybýnda yüzmek de neymiþ?

Umuda tohum düþer,
yansýmasý aðaç olur.
Eriyip gider,
hüzün küser.
Ölümsüzlük suyunun baþýnda,
güle yaprak düþer,
gül açar,
bülbül seste piþer.

Baðban mý?
Baðbaný hiç sorma...
Aykýz’a,
Aykýz’a yine,
Aþkýn meclisi düþer.

Ey, canýmda can,
Ey, benim sevdiðim.

Leyla Koçak Oruç
08.01.2020
Sosyal Medyada Paylaşın: