Parkýn en ücra köþesinde uyuyor bir adam Paçasýný çekiþtiriyor yaramaz çocuklar Uyanmýyor adam Öyle yorgun ki, Sýrtýnda küfesi, aðaca dayalý asasý çýkmýyor sesi.
Güneþ yüzünü yalýyor Gölge bayram Arada uyanýr gibi olsa da dalýyor Uyuyor adam Hayata dargýn, bitmez çilesi.
Ýkindin boþalýrken kaldýrým Hala uyuyor adam Anlaþýldý ki yorgun bir savaþçý Her þeyden davacý Nesine gerek çorabýn teki.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.