88 ..89...100

88 ..89...100

Önüm arkam saðým solum sobe
Saklanmayan ebe...

Gülümseyiþlerin eþiðinde bir oyundu çocukluk..
Kiminin gönlü mutlu kiminin ki buruk...

Saklambaçlarla büyürken oldu düþüþler...
Yaralandý, acýdý,"uf" oldu dizler.

Aralýk dudaklarý sardý hep gülümseme..
Oysaki yükler hep biniyordu göðsüne.

Zaman ilerledikçe...
Gün bileðilendikçe...

Elam Mnelam
Temmuz,2008

Sosyal Medyada Paylaşın: