Kurşun Yarası

Kalem karasý deðil
Kurþun yarasý ruhuma kazýnan.

Söz susar,yazý konuþur...
Kalemde sustuysa konuþacak kim kalýr?
Yaþamýn,ne anlamý tadýlýr...

Yazmanýn renginden dolayý deðil yüreðimin al’ý
Akacak içinde, kalmadý kaný.

Nefes uçar, camda buðulanýr...
Soðuk iþler,uçarken havada dondurur,
Nefes solar.
Kana kana buðulandýrmaz
Cam yeþili gözleri..
Kan aðlatýr, acýya kondurur...

Dertlerinden dolayý deðil dudaklarýmýn ah’ý
Kapatýrken rüzgar kaderimdeki sayfayý.

Mutluluk býrakýp gitti,balonu elinden uçan çocuðu,
Unuttu çocuk yürek , çocukluðunu.
Tebessüm gülü soldu,
Buruksu kývrýmlar sardý gamzeli oyuðunu.

Sevinç mýrýltýsý deðil kulaða fýsýldanan,
fýrtýnasý suskunluðun,kanatan,yaralayan.

son bir nota dökülür kemanýn tellerinden,
Eþlik eden doðanýn sesine inceden
Yavaþ yavaþ hýþýrtýlarla,
Dökünlenlerin nereye gittiði bilinmezken.

Kapanan gözler aynanýn deðil,yansýmadaki
Sahtelikmiþ kapýlardan surata kapanan.

titreyiþler sarar tenin derinliðinde,
Susuzluk çevreler kuruyan topraksý içtenliði.
Yetersiz yetkiler verilir,gereksizce
Harcanýr saniyeler umarsýz kiþilerce.

Kalem karasý deðil
Kurþun yarasý ruhuma kazýnan...
Mezarýnda iken bedenim,
Yinede canýmý acýtan...

Elam Mnelam
Haziran,2008

Sosyal Medyada Paylaşın: