ŞİMDİ GİTMELİYİM KÜÇÜK KIZ !

ÞÝMDÝ GÝTMELÝYÝM KÜÇÜK KIZ

Þimdi gitmeliyim küçük kýz !
Tüm kapýlar kapandý sanki þimdi.
Bir varmýþ bir yokmuþ olmalýyým belki.

Düþünmekten,fark edilme çabasýndan yoruldum.
Rüzgara yön vermekten çok yoruldum.
Her sabah ayný saatte kalkýp,ayný yere gidip, ayný iþleri yapmaktan yoruldum.
Gözlerimi kapatýp yok olmak istiyorum

Acaba saçýmýn önünü kestirsem nasýl olur?
Acaba çayýma çikolata batýrýp yalasam nasýl olur ?
Acaba kýrmýzý rujumla asfalta ’’Nahh ’’ diye yazsam mý ?

Hayatým bom bok!
Kara tahtaya yazýlan kaderin tebeþir gýcýrtýsýna dahil her þey.
Benim hayalimde beyaz atlý bir prens yok.
Dokunmaya çalýþýyorum mutluluða
Parmak uçlarýmýn anlamý bile yok.

Birileri var ve uðraþýyorlar canýmý yakmaya.
Birileri var yüreðime oturup, duruyor, nefes alamýyorum.
Bir sarsýntý, gürültü, çýðlýklar içimde.

Þimdi gitmeliyim küçük kýz !
Hayal kýrýklýklarýmýn yanýna gömülmek için ölmeliyim belki.
’’Ýyiyim,birþeyim yok ’’ cümlelerim çöp yýðýný .

Sahi, ben nasýl böyle oldum?
Neden biri çýkýp "dur" demiyor ?
Bunca yýldýr yaþýyorum ama hala bu sorulara yanýt bulamadým.

Bir bataklýktayým.
El uzatan yok ve debelendikçe batýyorum.
Bu dünyanýn yükünü omuzlayabilirim sandým.
Ama yanýlmýþým.

Uzun lafýn kýsasý; ben toparlanamýyorum.
Toparlanýp yýkýlmaktan, dibe batmaktan ötesine gidemiyorum.
Her yaþadýðým öldürdü beni.
Her defasýnda farklý bir cenaze..
Eskileri unutmak istiyorum, keþke mümkün olsa.
Ama o kadar çok var ki...
ARZU GÜNAL /13.02.2020
Sosyal Medyada Paylaşın: