Sen gidince Ben öksüz kaldým Yüreðim yaralandý Aðladým! Bundan baþka çare bulamadým! Sus dedimsede gönlüme, O bana dediki; ‚sana ne?’ Hüzünle bu benim acýmdýr diye Sen gidince! Bilmiyorum þimdi Acaba teras ne halde! Ben de bir daha Uðramadým Senin tam otusekiz yýl yasadýðýn O küçük kente! Sen gidince! Bir daha açmadýlar, En sevdiðin çiçekler bile Kalýnca yaslar içinde! Sesler kalmadý Þimdi o evde! Kimbilir ya o sokak ne halde! Budattýðýn çam aðacýnýn gölgesi Bile seni özlüyor Hissettigim düþlerimde! Ne çok yok olup gittim Sensizliðin derin hüzünüyle Yenik düþtüm, Hazmedemediðim acýlarýn Boynumu büküþüne En sevdiðin bir kaç tabaðýma Baktým Geçen yýl bu gün yediðimiz Yemek niyetine! Bir defa deðil, Defalarca öldüm Sen gidince!
H. Hüseyin Arslan - 04.01.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.