SENİ DÜŞÜNDÜM
Seni Düþündüm
Alev halindeydi bakýþlarý, sözü öfkeden
yaðmurlu bulutlara gizlendi, elleri utanç
avuçlarýma düþürdüm kirpiðindeki çið damlasýný.
Ayný sularda yüzüyoruz durmadan
çakýllara tutunarak büyüyen bir mimoza
dinmeyen rüzgârlardý, dudaðýndeki öpücük.
Sen, akþamlarýn yaþadýðý yalnýzlýk;
paramparça etme sana kanayan soluðumu
yokluðunla uzandý boynum yaralarýma inat
neydim ben? Mecnun’mu Kerem’mi
kolsuz bir tecrid hýrkasýyla,
Ýstanbul sokaklarýnda dolaþan.
Kim bilir acýyla, tutkuyla, hüzünle aðladýðýmý
seni düþündüm Galata köprüsünde yürürken
içimde sevda gülleri büyütün boydanboya
ey elâ gözlü sevgilim!
ne zaman Taksim’den Beyoðlu’na yürüsem
palmiyeler arasýnda Boðaz’ýn dalgalarý gibi kayan
elâ gözlerini görüyorum.
Nuri Daðdelen
8.2.2020
Not: affýnýza sýðýnýyorum saymadým kaç yýl oldu
sen ellerin olalý þarkýsýný yorumlayan Ahmet Özhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.