Saat 04.00 Ýçim içimi kemiriyor, Yüz hatlarýmýn her karýþý gözyaþýmla sulanmýþ halde Affetmek ne zormuþ,her bir þeyi .
Kalbin beyine hükmetmesi ne zormuþ be arkadaþ ... Hani tonlarca yük altýnda kalmýþ bir kolun eli gibi,çeksen kopacak býraksan kullanýlmayacak . Her neyse kendi baþýmý aðrýttým yine; Tenhaya çektim bu gece kendimi,fikrimi,vicdanýmý bana zýt ve benimle eþ her bir zerremi . Sorgu yargýcý ben Mahkum ben ... Kendi içimde hesaplaþmakla meþgulüm suçlu ya da suçsuz her þekilde hatalý olan benim,her þeyi azad edip,her bir þeyi affedecek kendim de yeni bir kiþilik yaratacaktým ve sanýrým baþardým. Vay arkadaþ ne denli aðýr iþliyordu vakit,geçmek bilmiyor dakikalar ama bir kesinlik var ki affetmeye baþlamýþtým. Zormuþ affetmek . Bildiðin canlý canlý kendi derini yüzmek gibi birþey sonuç olarak baþardým. En azýndan "Her þey yolunda mý" ? Sorusuna "Her þey yolumda"diye cevap vermeyeceðim. Affetmediðin birileri var mý sorusuna ben affettim,onlar da kendilerini affetsin diyebileceðim. AFFETTÝM; Arkamdan türlü türlü oyunlar çevirenleri Bedduasýný eksik etmeyenleri Bahane arayýp benden uzak duranlarý Yüzüme gülüp sýrtýmdan vuranlarý "AFETTÝM" lan tüm sahte planlarý. Sonu varmýþ her bir þeyin, Gecenin son demindeyim þimdi Yazýmýn son hecelerinde Saat 06.00 yeni bir gün,yeni güzellikler. Güzel düþünün,güzel olsun. Son birþey "AFFEDÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Jîrist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.