Biz neyi unuttuk biliyor musun? Biz sevmeyi unuttuk. Yolun en baþýnda kaybolduk. Silahlarýmýzý býraktýk, teslim olduk. Biz zamana teslim olduk. Teknolojilere, dünyaya teslim olduk...
Bir adým bizden öndedir þimdi hayvanlar. Oysa taþlar... Taþlarýn dili olduðu zamanlarda taþlar dahi ibadet ediyordu. Biz nebîden bîhaber iken. Hatýrlarsýn, biz o tarihten öðrendik kýz çocuðuna verilen deðeri. Nebî ayaða kalkardý içeri girince kýzý Fatma’sý. Dünyanýn en ücra köþelerindeki bile cahiliyyeti kaldýrdý Muhammet (sa.)
Biz Muhammet’i unuttuk. Mahcubiyet nedir unuttuk. Yaþamak nedir ki þimdi? Hiç içinde para olmayan bir rüyayý hayal ediyor muyuz? Ve ne kadar da zengin olsak o kadar külfet oldu yaþamak bize. Nebî karnýna taþ baðlarken biz hiç doymadýk dünyaya. Sahi, Siyer-i Nebî okuyan çocuklar var mý hala?
Önceden rahatlýkla kanardý çocuklarýmýz, demir para kâðýt paradan üstün. Yine de bilirlerdi namazlarýn kaç rekat olduðunu. Þimdi ki çocuklar matematik dehasý da ne oldu? Cuma namazý kaç rekat?
Çocuklara kýzmýyorum ki. Biz unuttuk onlarý... Aslýnda yakýndýðým nokta dedelerimiz... Miras dediðimiz þey yalnýz para þimdi.
Çocuklarýmýzýn elinde oyuncak olurdu eskiden Elif-ba ve tespih. Tespihe hiç girmeyim þimdi. Sokaktaki gençler ellerinde tespihle nereye giderler?
Mertlik tespihle ölçülmezdi önceden. Namus da Sefamerve ve Armine ile. Tesettürün ölçüsü Nur suresiyle yüzyýllardýr sabitti oysa. En çok makyajý neden tesettürlü kadýnlar yapýyor?
Diyanet zaten... Ne din kaldý ne iman. Her þey câiz, mubah...
Edebiyat ta ise herkesin ayrý bir tanrýsý var sanki. Kendilerine azap indiðini söylerler þairler. "Tanrýlar derler." Sürekli Allah’a. Anlamýyorum, ben de þairim. "Allah" yazmasý bu kadar mý zor?
Her þeyin bir çünküsü vardý çünkü. Çünkü unuttuk. Çünkü yanýldýk. Çünkü þeytan... Þeytana inanmak bizi peþinen kabul etmekti yenilgiyi. Ve yaþamak bize kolaydan kazanacaðýmýz bir kumar gibi oturdu masamýza. Ýhaleye girdikçe battýk. Oysa zamanýn þeytanlarý bizdik. Þeytandan daha günahkârýz þimdi...
Unuttuk, siyah ve beyazý karýþtýracak kadar esir aldý bizi kötülük. Ve körlük... Oysa bence körler bizden daha iyi görüyor. Biraz haram, biraz helaliz... Çünküsü hep vardý bunun. Zamana aldandýk, dünyaya taptýk. Çünküsünü de unuttuk...
Kefaret için deðilse nedir ki bu cennet ve cehennem?
Dedim ya yolun en baþýnda kaybolduk. Sevmeyi unuttuk. Her þeye dahildi oysa sevmek...
Ve kýzým insanlar öyle güzel sevmiyor artýk. Sana gelince, sen benimle para için evlenmezsin. Seni fazla tanýmam ama âþýðým. Ve kýzýmýzý düþün sevgilim. Ve güzelliðin göreceli olduðunu söylerim hep. Sen güzel deðilsin. Sen ayrý bir güzelsin sevgilim. Yusuf gibi. Doðaüstü... Bu kitabý sana yazdým. Sen þiir okumasýný sevdiðin için kitap yazdým.
Evet, görmek zor ama güzel. Biraz da içini görebilmekte en büyük mesele. Gözleri renkli olsa ne fark eder içi karanlýk bir insanýn. Cebi zengin olanýn gönlü fakir ise kime ne fayda?