AŞK
AÞK
Gözlere saf gerçek,yüreðe bahar çiçek
Mum ateþe kalp vermiþ, ateþde su sönecek
Adem ve Havva ile ilk resmi tanýmý
Sanata ,doðaya aþk insana aþk…sunumu
Para tek sözcü keskin gözle elde edinir
Kaba sözler, yalancý cümleyle hançer iner
Yaþanan dip karanlýk gecenin uç güneþi
Çýkýnca uç daga zor olur yokuþ iniþi
Yazýnca silinmez söz,aynadýr kanar gider
Ýçi bomboþ bir yangýn en hazin dýram eder
Estikçe eser asýr geçse silinmez ateþi
Ýçtikçe susanýr hiç olmaz param satýþý
Issýz bir çölden rengarenk kalabalýk
En Uçsuz bir denizde sanki ender bir balýk
Fýrtýna ile baþlar kasýrgalý ölüm yar
Unutulmaz an yaþar sonra kabusa döner
Bakmaz kara yaðmura rüzgara göðüs versen
Islak kaya içinde kor sisler aþ gök ersen
Kitaplarda okunur,görünce tanýmlanýr,
Asla tanýmý yoktur,yaþanýnca demlenir
Yaþamý, emaneti , yürekte derin sonsuz
Gönüle, sevinç kýrgýn yara yaþanmaz onsuz
Kalpte sancýsý titrer, göz görür içte inler
Sönmüþ küllerinden salýp ölümü dinler
Yaþamda masum günah, olmazlýk kadar emin
Kalp Köle olmaz özgür içte titrer hep zemin
Kaç mevsim yaþa iki kiþilik çok özeldir
Dert insandan insana taþar bazen ezeldir
Açýnca baharý kalp göz erkek diþi güller
Gönül bahçesinde açar öter bülbüller
Isýtýr üþütür dert aðlatýr yüz güldürür
Saðlýk olsunda derken hastalýktan öldürür
Deniz köpük baþlatýr yaza kýþlar karýþýr
Kumlu çakýldan sancý keskin ipte yarýþýr
Dere yataktan baraj,nehirden deniz suyu
Aðýz da lokma sorgu yok hep çiðnenmez huyu
Ten bedenden çýkar gibi aðýtý çýðlýk
Umutsuz beyazlýktan karanlýða son ýslýk
Gir verir içeri gün ilkbaharda üþümek
Aný sevmek çarçabuk çilesinde el yaþamak
Yýldýrým hýzýyla þevk baþlar yaþandý gitti
Tren vagon sýrtýnda ayný tabutta bitti
(demyanli)Ýbrahim Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.