İkimizde Yetkisiziz
Aþk, þehvetin imkansýzýydý.
Hak’kýn kendi evindeki nuruydu.
Bir hediyesi belkide bir imtihanýydý.
Ama saftý.
Bizimse eyvallahýmýzdý.
Aþk, þehvetin imkansýzýydý.
Gayesi zarar vermek deðildi.
Her haliyle kabulleniþti.
Bedenlerin kavuþmasý asla deðildi.
Yýllar ise bunun þahidiydi.
Aþk, þehvetin imkansýzýydý.
Karþýlýksýz sevecek kadar beklentisizdi.
Ve aþk her yiðidin harcý deðildi.
Unutma!
Aþk, mezara kadar bir yüreðe eþlik edecek
kadar asil ve kudretliydi.
Aþk, þehvetin imkansýzýydý.
O’nu, görselliðinle, bedeninin yokluðunla
Ne var edebilir, ne de yok edebilirsin Ey fani!
Aþk, þehvetin imkansýzýydý.
Sen, aþký cezalandýramazsýn.
O, her duruma hazýr bir asker gibidir.
Ne kaybeder ne de kazanýr.
Hak’kýn iradesindedir.
Ne haddimize Ey fani!
Aþk, þehvetin imkansýzýydý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.