Seni nasil özledim Ýzmir’im. Hasretin öyle çörekleniyor ki þu aciz yüreðime. Koþup gitmek istiyorum ansýzýn sana, mutluluðuma. Aklým duruyor sanki inan bana. Zamaný durdurup denizinin kokusunu çekmek, doyasýya izlemek geçiyor seni içimden. Sakýn küsme bana! Seni deðiþmedim hiçbir þehire. Belki kýrýlýr þu zincirler birgün. Bazen dertleþir, aðlar bazen de güleriz senin körfezini izlerken. Güneþi beraberce doðup batýrýrýz deðil mi? Ne dersin biter mi bu hasret biter mi birgün ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Anastasia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.