Hastayım
Hastayým.
Yine grip olmuþum sevgilim.
Revire çýktým.
Doktor da þiir yazýyormuþ...
Hayati tehliken yok sadece aþk acýsý çekiyorsun dedi doktor.
Güldüm...
Yorgunum dedim. Ýstirahat verdi.
Koðuþa çýkarken kapýsýný týklattým hýsýmým olan uykuyu.
Bu cümleden sonra yazýla bilecek kelimenin "hasým" olduðunu düþünen çaylak þair.
Sen de haklýsýn...
Zaten benden þair olmazda, zorla þair yaptýlar iþte.
Her neyse be güzelim.
Ne fark eder ki bugün de yolum sana çýktý.
Memleketimin yollarý kadar uzun ve güzeller sana giden yollar.
Ah bir bilsen, gözlerin ve sýrtýmda ki hançerler rehin aldý beni.
Saatlerim asýldý duvarlara.
Saat kaç gibi ölürüm bilemem.
Kuþ gibi bir nefeslik bir caným var þimdi.
Onu da al senin olsun vallahi...
El yazýma bir beyaz kâðýt, ölmek en güzel bu þiire yakýþýr.
Yaþamak beyaz bir defter deðil de nedir?
Hangi þairden çaldýðýn cümleler bu þiir?
Para çalanlar da hýrsýz, þairlerde...
En büyük hýrsýz benim belki de.
Herkesin hayatýndan çaldým kendime.
Edebiyat yüklüyüm artýk, kitaplardan öðrendim hayatý.
Her an aðlaya bilirim.
Çok fazla þiirden de ölebilirim...
Herkesin hayatý ayrý bir otobüste giderken üzüntü ve piþmanlýk duraðýndan aðladým sana.
Ve sen yoktun...
Benim öldüðüm anlarda sen hiç olmadýn.
Ve param olsaydý hiç bir zaman kaçýrmazdým.
Ve kýzmazdým boynumu büken kadere.
Durduramýyorum bunu sevgilim.
Bedenim aðýrlaþýyor...
Düþünmek, kafamda duran ak saç telleri gibi isteksiz ve kopardýkça yinelenen bir döngü gibi...
Askerlik beþ yýl sürdü burada.
Evet, hastayým.
Ne zaman iyi idim ki?
Bir þeyi merak ediyorum.
Þiir kitaplarý neden okunmuyor?
Hep yanlýþ düþünüyoruz, hiç yalnýz düþünmedik zaten.
Her þiirin içinde bir hikaye, bir insan var oysa.
Düþünmenin en kalýn ansiklopedisi þiir kitaplarýdýr bence.
Kime neyi anlatýyorsam, kitap okuyan mý var bu ülkede sevgilim.
Hastayým...
Doktor reçeteye þiir yazmýþ.
Dalga geçiyor benden ibine
Þiir sana para kazandýrmaz dedim.
Ýnanmadý...
Gerçi ben de inanmamýþtým abim her gün dedikçe.
Ýnanmadým çünkü abim kitap okumaz...
Hastayým dedim bir günlük istirahat verdi bana doktor.
Bense þu kitabý bir günde nasýl bitirebilirim onun derdindeyim.
Sahi neyin peþindeyim ben?
Sevdiklerimi kaybettikten beri hissizim.
Þarkýlar ayakta tutuyor beni.
Ne zaman güzel bir kýz görsem gözlerim daðlanýyor.
Güzel kýzlar ne güzel gülüyorlar...
Kýzma bana sevgilim.
Ýster istemez þiir yazasým geliyor.
Süründürüyor beni gözlerin.
Sen gülüyorsun ben þiir yazýyorum.
Sen aðlýyorsun ben þiir yazýyorum.
Sen susuyorsun ben þiir yazýyorum.
Sen gidiyorsun ben yine þiir yazýyorum.
Ben niye þiir yazýyorum?
Az sevmek gibi bir þey varda ben mi bilmiyorum.
Herkes gidiyor da ben neden duruyorum?
Neyi bekliyorum?
Unutmak için bile þiir yazýyorum.
Ýzin vermiyorlar buna.
Hastayken bile...
Sevmek bileti tükenmiþ bir hayatýn içindeyim.
Mutluluk seansý dolu, yaþamak yabancý dilde bir film.
Konusu ise acý ve dram.
Bir girse sinemalara Oscar ödülü alýrdý þimdi aþkýn kýyýsýndan geçmeyen özgeçmiþim.
Ve gençliðim...
Yaþlý mýyým ki?
Ne yaþadýk ki?
Siz yaþýyor musunuz peki?
Paralel bir doðru gibi dümdüz yaþamaktan býkmadýnýz mý?
Her neyse þu kitap bana neden bakýyor?
Bitirmeli miyim?
Hastayým ama ne fark eder ki?
Ben hiç iyileþmedim...
Hep seni sevdim. O yüzden ölemiyorum.
Ölemiyorum kýzým.
Hep söylüyorum, ölmek istiyorum.
Ama es geçiyor beni ölmek.
Ben neden hastayým?
Her günüm böyle boktan iþte.
Hastayým diyorum en fazla doktor þiir yazýyor bana.
Þaka gibi...
Gülürsen belki iyileþirim...
Belki de ölürüm.
Hastayým, en fazla ölürüm...
Hayatým hep böyle boktan iþte...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.