gün vasat ve soðuk rutine alýþveriþte ocak kendim adýna baþlayarak namerdimle bitiren gölgeler geçiyor sokaðýn gözlerinden
maske teri gerçeksiz gerekçesiz adamlar elleri birbirilerinin olmayan yürek ceplerinde onca ayrýntýya büyük puntolar karalamak varken aklýma sigarasý takýlýyor kadýnýn kýrmýzý topuklarýn fýrtýnasýna ateþi ve güneþi alt eden
dudaklarýnýn ruj rengi deðil ama ressamlarý ölü o terk edilemeyen kentin morglarýna yüzü pay edilen diyorum nefesine bu kadar seviþebilir tutku mahmuzlanabilir yaþama ölümün siyah yeleli atlarý