Kül Yarası

Ýçimde karanfiller büyüttüðüm zamanlardý.
Dokunsam bir rüzgar kýrýlýrdý avuçlarýmda.
Akþamýn koynuna usulca býraktýðým yaðmurlardan,
Ýnce kadife yastýklar çýkartýrdým küflü
sandýklardan..

Belkide küçülen onca kadýn,
Öteki yüzünden mor halkalar toplarken,
Vaktinden önce günü dolmuþ bir sevinçle,
Kol düðmelerini ilikleyen bir kaç erkekle seviþmiþtir diye,
Solmuþ gelincilikleri de öldürdüler..

Ben ki, yastýðým lekelenince
Þarap kýzýlýndan sarýþýn bir kadýn çýkardýysam bu ellerle
Kalbimin aðzýna,
hardal renginde bir gökyüzü yerleþtirmekte sana düþer sevgilim..

Eskidendi inandýðýmýz o masallar.
Annemin saçlarýmý ikiye ayýrýp,
Tam ortasýna denizi yerleþtirdiði zamanlarda vardý.
Bir kelebeðin aðzýndan, yeþil bir baharla konuþurduk.

Avuçlarýmda kül yarasý ..

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: