İNSAN OĞLU
ÝNSAN OÐLU
I
Daðlar taþlar ararken hakkýn adaletini
Uymayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
Yücelerin yücesi olan hak kudretini
Saymayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
Dünya denen bahçenin kadrini nimetini
Soymayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
Meyi süzer þiþeden yer içer hikmetini
Doymayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka.
Elinden geldiðince dünyayý delik deþik
oymayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
Bu dünya fani diye baðýrýyor dört kitab
Duymayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
O leyli gecelerden gelen emirlerine
Uymayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
II
Insan bir gül ister de o gülbahçesi verir
Kokmayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
Köpüklü ateþlere uzatýp ellerini
Yakmayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
Gecenin doðurduðu yaldýzlý sabahýna
Bakmayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka
Dünyanýn kirlerinden arýnýp nur daðýna
Çýkmayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka.
Rahmet vadilerinden irem de çiçeklere
Akmayan var mýdýr ki insan oðlundan baþka .
III
Aþk þarabý dökülür ey saki sürahiden
Ýçmeyen var mýdýr ki insan oðlundan baþka
Gözleri kapalý zifir karanlýklarda
Uçmayan var mýdýr insan oðlundan baþka
Yaþadýðý her günü ab-ý zifir zindana
Kaçmayan var mýdýr insan oðlundan baþka
Kýrbaçlý küheylanýn týrnaklarý altýnda
Göçmeyen var mýdýr ki insan oðlundan baþka.
HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.