Sustum ve sensizliği kustum bu koca şehre! Ve sensizliği işledim ustalýkla, Sensiz yürüdüğüm her kaldýrýma. Kaldýrýmlar ki kan, revan; Çünkü yaralý bir yürek taşýyorum kanayan, Kanayan bir kalp! O kalp ki yaralý izler býraktý nice kaldýrýmlara, Her yolunu kaybettikçe beni bulasýn diye. Kanýmýn son damlasýna kadar, Ve ömrümün yettiğince. Şimdi yine gidiyorum! Sense bu şehirde kal! Çünkü bu şehir sensiz hiç çekilmez! Hiç çekilmez burada sensiz bir nefes!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Berk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.