EMMİOĞLU

Bizim emmioðlu bir itibar-ý paye kimse onu tanýmaz
Anlatsam kelamlarla þanýný, dillere sýðmaz

Her elinde maharet, her þeye vukuf ve kifayet
Ýþinde pek ehil, erbap ve onda sonsuz ehliyet

Bir gün evvel tapar, bir gün sonra bakarsýn karalar
Dünyayý mabet hariminden baðlar, rasat kulesinden sallar

Ýnsanlýðý hep kütük ense, kubbe göbek ortada dolaþýr
Akýp giden hayatý alýn tersiz kazanýr

Yarý alafranga, yarý alaturkadan zerafetin timsali
Bulutlara deðen kafayla zannedersin tevazünün misali

Zerre bilgi çýkýný, düþünce geviþi ve geçer akçe onda
Eli oynaþta, gözler ise hep servet ve konforda

Tekke kutsiyeti ile iþine gelmeyeni bertaraf eder
Ona hayat hep güzel, yiyip içip boþda gezer

Ýçi servet hýrsýyla yanan koyu kýrma cahil
Kendi vicdanýný hançerleyip, menfaat mabuduna katil

Vatanperverlik kulelerinde hadsiz hesapsýz ahkâmlar
Haysiyetin mecali kalmamýþsa da insan konuþmaktan ar duyar

Ömür sürüyorsun bi-haber günün beyhude daðdaðasýnda
Sen alemden habersiz, çoklarý sefaletin katýnda

Benimkisi garezden mücerret bir iddia deðil iþte ispat
Gören göz için ortada içi kof bir hakikat

Onu medh edip mest etmek deðil bana kâr
Doðruyu söyleyip gerçeði sunan olmaz sana yâr
Sosyal Medyada Paylaşın: