GÖRELE ŞEHRENGİZİ

Þirin Karadeniz’in doðusuna düþersin
Hasretinle yüreðin yarasýný deþersin
Bu güzel coðrafyada yeþile doyarýz biz
O þerefli mâzine muhabbet duyarýz biz
Karadeniz incisi, Giresun’un kazasý
Hüzne gark eder bizi ayrýlýðýn ezasý
Çaðlarýn ötesine uzanýr kökün senin
Vicdan terazisinde aðýrdýr yükün senin
Geçmiþin yüz akýdýr; bize gururdur, þandýr
Üstündeki kandiller ilâhî kehkeþandýr
Dað yeþil, deniz mavi; dört mevsim baharsýn sen
Sen Mecnûn’un Leylâ’sý, candan özge yârsýn sen
Yiðidin harman yeri, ocaðýsýn ey diyar!
Annelerin sýmsýcak kucaðýsýn ey diyar!
Hicranýn çeþmesisin, yürekte harsýn þehir!
Karakýþýn ardýndan gelen baharsýn þehir!
Arazin engebeli, iklimin sert Görele!...
Hoþgörüyü iz eyler, insanýn mert Görele!...

Bu topraðýn baðrýna nice yiðitler verdin
Dikeni ayýklayýp cennetten güller derdin
Karadeniz rüzgârý daðýtýr saçlarýný
Yiðitlerin anasý kýnalar uçlarýný
Ýçimizi ýsýtan mahur bir bestesin sen
Hüzünkâr bir þarkýdan akseden sestesin sen
Istýrap burçlarýndan seyre dalarým seni
Düne dair gizlere þahit kýlarým seni
Kâtip Þâdi çalýnca yürekten coþarýz biz
Kemençe çaðýrýnca horona koþarýz biz
Bu emsalsiz diyarýn her köþesi cennettir
Sýladan kopanlara gurbet aðýr cinnettir
Karanlýk gecelerin kutlu çeraðýsýn sen
Bu dünya gurbetinin huzur duraðýsýn sen
Doðu Karadeniz’in gözbebeðisin þehir!
Gönül tezgâhlarýnýn has ipeðisin þehir!
Göklerde dalgalanan hilâlimiz Görele!...
Bedelin þehit kaný, helâlimiz Görele!...

Çepnilerin yurdusun, deðilsin elbet nâçâr
Yaþayan bir deðerdir güftekâr Ahmet Kaçar
Kimse ölmez dünyada gelmeyince eceli
Görele unutur mu Hasan Ali Yücel’i?
Hâlâ söylenmektedir Asiye’nin türküsü
Yüreklere sinmiþtir vatan millet ülküsü
Bedri Rahmi doðmuþtur bu münbit topraklarda
Mâzinin hüznü yansýr dökülen yapraklarda
Kemençenin hasýný Bicoðlu Osman çalar
Yay tele deðdiðinde âþýðýn gözü dolar
Duyunca duramazsýn kemençenin sesini
Yüreðin kaldýramaz bu hüzün bestesini
Ressam çizer resmini, þairler seni yazar
Uzaðýna düþersek bir gün bir asra uzar
Karanlýklarý boðar, göðündeki ay þehir!
Beni yol arkadaþýn, kadim dostun say þehir!
Karadeniz’imizin gururusun Görele!...
Sevdalý yüreklerin sürurusun Görele!...

Yaylanýn soðuk suyu baðrýný deler geçer
Yeni yetme kýzlarýn çayýr çimen, ot biçer
Dokuz Göz Yaylasý’nda tabiat çok cömerttir.
Sis Daðý’nýn baþýnýn iklimi ne de serttir
Geceyi aydýnlatýr Görele ýþýklarý
Bir ömürlük severler bu þehrin âþýklarý
Kadýn, erkek, kýz, kýzan; þerefinde, þanýnda
Bir devrin nabzý atar kýzlarýn keþanýnda
Gönüller meftun sana, kimsenin yok gidesi
Bir asýrdan beri var Görele’nin pidesi
Hünerli eller sarar sarmalarýn hasýný
Sahil boyu gezersen unutursun yasýný
Lahananýn yapýlýr çorbasý, döþemesi
Hamsi ýzgarasýnýn keyif verir yemesi
Gördüðün rüyalarý hayra yoransýn þehir!
Hakikati iz edip Hakk’a varansýn þehir!
Gönül denizlerinin limanýsýn Görele!...
Aþýlmaz tepelerin dumanýsýn Görele!...


Ýlkbahar mevsiminde burcu burcu kokarsýn
Zamanýn ýrmaðýnda sonsuzluða akarsýn
Þimdi duman çökmüþtür daðlarýn baþlarýna
Engel olmak müþküldür hasret gözyaþlarýna
Ýntizar yüreklere saplanmýþ bir býçaktýr
Özge bir yârdýr sýla, sýmsýcak bir kucaktýr
Ben Ferhat’ým sen Þirin, gönül nikâhýmýz var
Mâzini çöz özledim, ömrümü geriye sar
Elzem bir ihtiyaçsýn, aldýðým nefes gibi
Sensizlik esarettir, çelikten kafes gibi
Kubbende yankýlanýr günde beþ vakit ezan
Bu efsunkâr güzeli nasýl anlatsýn ozan?
Her rüzgâr eritemez Aladað’ýn karýný
Dünden güzel olacak Görele’nin yarýný
Gönül terazisinin hassas miyarý þehir!
Doðu Karadeniz’in þiirin diyarý þehir!
Kadim medeniyetin beþiðisin Görele!...
Onur ve haysiyetin eþiðisin Görele!...

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: