Hayat
Sağa sola kıvranıyordu acı
Dökülen yapraklar karın habercisi
Kesilir soluklar ölü diyarında
Köpek bu sakin evin son bekçisi
Habersiz sunulan ağıtlar kaplar ciheti
Hayat unutmak için çabuk yol alır
Koşu atları hızlı ve soluksuz varır menzile
Görünmeyen yanlar karanlık kalır
Bir kıyamet nasıl geçer
Dökülürken toprak avuçlarımdan
Ruhumu yakıyor garip işkence !...
Karın deşen örümcek sarmalarken kefenimi
Çok uzağım ellerimden tutamam seni
Aç ölmeliyim bu sabah
Afrika’nın sıcağında kara bir çocuk
İki perdelik oyunun son rol keseni
Ekmeğini alanlara saygı duyuyor
Ey ölüm tüm acılara çare
Var oluşların yegane habercisi...
Toprak kokusu kesilir kirli ellerinden
Ve ağıt yakmıyor artık anneler
Ne güzel şey, tüm acıları yutuyorsun!
İz bırakmadan kayboluyorsun
Daha çok yaşamak içimde
Her an her yerde...
Alfabemde elif gibi, dimdik
Karşında yanıbaşımda yaşayışımda
Durmalısın durmalısın!
Ölüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.