“-senin Þaban Emminin “yeðe þiþek” gibi bizim de bi “yeðe goyunumuz” varýdý “Haylaz” durdan çüþden annamaz aksinin, aykýrýnýn öðnde ðedeni benim de getdi-getdi zamannarým, o zaman “deli ðoyun” da goyun hani goþ gibi, yaman emme illem “haylaz”ýdý! nerde bi nakýslýk varýsa nerde bi “goruma bekçisi” týðlayýp duruyosa sevmediðim namerd olasýca adamýn birinin hiþ çobannýk etmemiþ, sonradan görmenin zýyanýnýn gýranýndan geçiyosam, yeðe! haylaz! o dakka, deraðap“dur-mur” demeye ðalmaz bodoslamadan zýyana dalmýþdýr anýnda olamaz “deli goyun” dan baþgasý asla.. nayeti mal bu ne annar senin ziyanýný dutmanýn imkaný yok ý-ý bizim “haylaz”ý ..
“kiþle”sen, “heyle”sen “ý ýhh” sen ne dersen de! dinnemez, “bana mý(sý)n demezdi valla-billa ötekinner gibi “gerisin geri” sürüye deði(l) de dediðin gibi “nakýsýna” “burnunun do(ð)rusuna yallah, dikile ðalýr ziyanýn ortasýna “haylaz” deli ðoyun “pýrýkýr geder” ho yanna sen ona ðetsen, geri ðalan sürüyü ehmal gerek de(ye)cem buna da “ayrý çoban ilazým” demek öyle ya gari? valla bek zýddýma gederdi “haylaz da deðil de bek, bayaa bildiðin “deli” ..
senin hesap bi ðün bu; depemin tasýný atdýrtdý gözünün yaþýna bakmadým endirdim kýmçýyý “yermin yememin”, “yermin yememin” elimin-erdiði yerde, neresine ðeli(r)se vurdum ondan sonura “haylaz” deyelek ba(ðý)rdým mý? “tun tun yiter” gederdi zavallý.. valla! “aðzý var dili yok, nayet Allahýn bi mahlýðý” sonuratdan sonuraya bek piþmen oldum emme ne fayda.. .. saný(r)sýn benden sinnenirdi eve ðeldik miydi bu benden ýralaþcan derkene var ya guzusunu bulamaz, sapýdýr gederdi anasýný bulamayan öteki ðuzularý ön ayaklarýndan dutar sallarsýn da “do goyun”, “garaðöz”, “çomak” deye anasýný ünnedin miydi mi? goyun yanýk yanýk meleyelek ðeliler alýllar ya! bu! asla ve kat’a ..
aðþam eneze ðuzuyu eliðinen galdýrý “deli ðoyun, haylaaz” deye ça(ðý)rýsýn bu seðidelek ðeli(r) emme ý-ýý beþ adým galalak duru(r)-bekler gözüyün içine içine bakar vazgeçer ona doðru eletsem zavallý gorkar, yes eder nakýsýna, ötelere gaçar ötekinner gibi altýna da ataman yere ðorun zabýný mezburen eneze ðuzu deben düþ nece sonura “deli ðoyun”un sesine varýr.. anasýnýn biciðine saldýrýr, deli ðoyun neçeden sonura alýr bu sefte de anasýnýn südü enmez, ememez enezenin dizinin dermaný yetmez eneze aþ(ç) galýr ..
nece sonura, bizim çocuklar fehmettti de “yanýk guzu”yu eline alýr en öðnde bekleridi deli ðoyuna “haylaz” deye ünnerler eneze ðuzu anasýnýn peþinde dört döner emme deli ðoyun sovuk duru(r)du.. gatliken emdirmedi ðetdi kendi guzusunu bi ðün bakdýk eneze ðuzu ölmüþ galmýþ çatlayo, ðuzusunun baþýndan getmeyo gatli emme “geden getdi..”
anasý mýndar ölen emlik-günsüz bi guzu varýdý haylazýn ölen eneze ðuzunun derisini bu öðsüz, günsüz emlik ðuzuya keydirdik, “haylaz”ýn yanna elettik gýçýný yalatdýk.. haylazýn biciðini öðsüze verdik emme ý-ýh, bi türlü enmedi deli ðoyunun südü nelikler etdik.. neler neler yedirdik bobam gahýrlandý “sen hurdan bi ðet” dedi ben de çekince ðetdim mardým gayfaya öte deli ðoyun neçe sonura “al”mýþ günsüzü aldý emme..? ..
aðþamlarý eve gelirkene senin “haylaz” kimseyi dakmaz, hiþ biþiyi umursamaz hepisinden önüþ seðidelek eve ðeliþi bizim çocuklar da öðsüzü gollayýnca o’nun “o” emlik guzuya can havliynen seðidiþi hele de yanýk öðsüz guzunun o guyruk sallayýþý “Haylaz”ýn yanýk guzuyu sahaplanýþý, aralarýndahý m(uh)abbeti gör bi yahay biþi(y)di.. ..
ertesi sene topal gasap gurbannýk alýyomuþ bizim deli ðoyun “Haylaz”ý verividik getdi o “emlik” guzu, o “yanýk eneze” guzu gayat gözel bi körpe toklu oldu bana ðalýsa ötekinnerden fersah fersah eleri emme anasýnýn adý ona meres galdý haylaz kelemesine tanýþ ya “Haylaz Toklu” taha “hay” demeden yanýmda bitiviri neyye?... an baþlarýný gollarkana ekinerin içinden yolduðum cýðcýklarýnan gatýr düðmeleriynen, acýmýklarýnan hu elleriminen beslerdim onu ondan ötürü bek ele ðeliridi, hiç ziyana sünmez, dayýma yanýbaþýmdadýr emme hani ben yayýl demeden yayýlmaz, ye, iþ demeden yemez, iþmez ayrý bi Allah vereseði ta öyle yani!
ben de Allah var; günboyu olaný biteni, havadisleri ona annadýverin yavýklýmýnan olan düþlerimi asýl yavýklýma deyemediklerimi ona derin, baya bildiðin yarennig ederdik görsen kýrk yýllýk epap gibiydik biziki de “goyun gözlüydü” ondan belki sürüdekinner gibi yönü öte gedeyin de horada yayýlayýn, sulanayýn dese el yayýlýr; o beni dinnerdi geçi gibi gurnadan ya da elimden içerdi eve ðelidi gapýyý açýk buldu muydu depemde beklerdi “hadi ðedelim goyunnarý güdelim” der gibi bi ðören ossa beni sapýtdý sanýrdý.. “Haylaz Toklu”.., “Haylaz Goç” oldu! hemi de goþlarýn hasý.. ..
DEVAM EDECEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.