hiçbir lisanda;
tarif edilemez sevda acýlarý be usta...
"dilin mat olur kalýr"
hele de þairsen!!!
"susarsýn"
sen,
sen hiç mutluluktan gülen,
yada sevinçten hýçkýra hýçkýra aðlayan
þair gördün mü üstad?
söylesene,
hangi þairin gözleri buðulu?
yanaklarý ýslak?
söyle hangi þair mendil taþýr?
aþikar aðlayaný var mý?
ne?
ne dedin?
þairler aðlamaz mý?
peehhh...
sen öyle san,
sýð acýlar dýþarý; derin acýlar içeri aðlatýr...
kaðný gibi ýslýk çalarken azý diþleri;
gýcýrtýyý saklamaktýr þairin sahte gülüþleri...
iþte bu yüzdendir ki;
aþýn acýsý kusulur,
aþkýn acýsý yutulur üstadým...
aaahh..ah þu kalemler...
ucu kýrýlasý,
suyu kuruyasý,
huyu kuruyasý,
yüreðin hamal furyasý kalemler...
yürekte ne varsa aþikar edip;
þiir sürdürür onmaz sevda yaralarýna...
adýna da, "merhem" der...
kimi Veysel gibi;
"benim sadýk yârim kara topraktýr"
kimi,
"kar taneleri gibi yaþýyoruz þu sýra, birbirimize deðmeden,
ayrý ayrý eriyerek"
kimi de, Kul Figani misali;
-vuslatsýz aþklarýn kaderi batsýn!!!
der geçer...
velhasýl,
maþuk daimi hancý,
aþýk mihmandar yolcu,
aþk müdavim sancý be üstad...
ister gül,
ister aðla...
yada;
"Þiir sür gitsin"
Kul Figani (Erdem Gümüþ)
25.01.2020
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.