Bir an olsun inanmýþtý. Bir an olsun kanmýþtý. Hayatý boyunca aradýðýný yakalamýþtý. Duvarlar artýk ölgün deðildi, Yaþamsa cansýz.
Renkler doldurmuþtu içini. Koca bir dev gibi, uykuya dalmýþtý. Kardeþ gibiydi tüm insanlýk, Savaþsýz bir dünyadaydý sanki.
Aynalara bakýnca gözleri parlardý, Karþýsýndaki melek içini okþardý. Günler, sýcak bir mutluluk ile gelen Ve sýcak bir iç huzurla giden anýlardý.
Bir an olsun inanmýþtý. Bir an olsun kanmýþtý. Hayatý boyunca aradýðý mutluluðu Ýçinin derinliklerinde saklamýþtý. Karþýsýndaki adamý Hayatý sanmýþtý.
Olmadý bir gün, Aðýr geldi mutluluk ona, Belki de o mutluluða. Çaresiz ayrýldý yollar sonra.
Þimdilerde ise unutulmuþ bir yara ile Bakýyor ruhsuz aynanýn derinliklerine. Hayalleri karanlýktan kaçýþýyor, Gözleri, kendi bedeninden korkuyor.
Sonunda güzel olan her þeye savaþ açýyor; Cývýl cývýl renklere kýyýyor, Kardeþleri ayýrýyor, Kendi savaþýnýn efendisi, Ýhtirasýnýn ise kölesi oluyor.
Bir an olsun inanýyor. Bir an olsun kanýyor. Bir daha olmayacak sanýyor; Renkler dostu, insanlýk kardeþi, Savaþsýz dünya, onsuz hayat. O hep kanýyor, kanýyor, kanýyor... Sosyal Medyada Paylaşın:
Arif Murat Üçyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.