Vahayfa

Sanki ölüyorum Vahayfa...
Gözlerim dünyaya doymuþ kapanýyor
Kaným içimden sana koþacak tarzýnda çekilmiþ
Dilimde son cümle ve ellerim semada kesilmiþ
Efsuni halinin hýþýltýsý sarmýþ beni
Damarlarýmda parlayan bir güneþ görüyorum
Ve gözlerimde patlamaya hazýr acýlar
Vakti hal içinde zaman kayboluyor
Ýki kollarý yana düþerek suçluca eriyor
Ne terkibini yaptýðým kitaplar sarýyor
Nede mealini çözdüðüm sevinçler sarmalýyor
Þimdi ecel için döktüðüm gözyaþýmda hesaplar saklanýyor
Kör olasý bu çaresizlik ve derin sessizlik
Yine bizi kuytularda yakalýyor
Girdaba sokup ecel terleri döktürüyor
Derin düþüncelerin kalmadý adamý biliyorum
Herkes bir aþüfte ve arsýz oynuyor fikirlerini
Raks ederek kaldýrýmlara düþüyor hayat
Üç beþ kuruþ için satýþa çýkan beyinlerin alýcýsý çok
Pazar yoklasalar da hiç alýcýsý yok insanlýðýn
Ah Vahayfa…
Bir mezar kazýlmýþ ve fatihasýz býrakýlmýþ
Sadece aminler yüklenmiþ taþýna ve adýný yazmýþlar
Ýçine çocuklar konulmuþ ama üstü açýk býrakýlmýþ
Ýnan Vahayfa, dünyanýn tüm utancý buraya toplanmýþ
Sosyal Medyada Paylaşın: