ŞARKIŞLA ŞEHRENGİZİ

Elif gibi dik durur Sivas’ýn gözbebeði
Bir bað-ý irem midir bozkýrýn has ipeði?
Söz mülkünün baþkenti, âþýklar diyarýsýn
Altýnýn eþdeðeri, yirmi dört ayarýsýn
Yüreðime saplanýr o lâl renkli gözlerin
Dünü bugüne baðlar eski ayak izlerin
Nice kadim sevdanýn nakýþýnda sen varsýn
Hasret yüklü gözlerin bakýþýnda sen varsýn
Yaralý yüreklerin dermanýsýn Þarkýþla!...
Veysel’in gönül gözü, fermanýsýn Þarkýþla!...

Sivas çýnarýn kökü, sen çýnarýn dalýsýn
Ay yýldýzlý bayraða ezelden sevdalýsýn
Kökün haberi vardýr, çýnardaki yapraktan
Veysel gönül gözüyle ilham aldý topraktan
Ulu Cami her vakit, müminle dolup taþar
Baðlýdýr köklerine, dünü bugünde yaþar
Þehri sarýp sarmalar mümbit Gedik Ovasý
Gönülleri hoþ eyler Emlek Kýna Havasý
Yiðitlerin otaðý, harmanýsýn Þarkýþla!...
Yârdan ayrý düþenin gümanýsýn Þarkýþla!...

Nakkaþýn fýrçasýndan süzülen bir nakýþsýn
Ezelden yola çýkmýþ, sonsuzluða akýþsýn
Gönül bahçelerinde gül kokan sevgilisin
Selviye benzer boyun, can yakan sevgilisin
Veysel’in can evisin, iki kapýlý hansýn
Âþýklara aþikâr, kör kalplere nihansýn
Rüzgârlara sormalý, Çal Daðý’nýn karýný
Dünden daha güzeldir bu topraðýn yarýný
Efkârýmý kuþatmýþ bir dumansýn Þarkýþla!...
Kum tanesine sýðan bir ummansýn Þarkýþla!...

Ceddinin izindesin, unutmadýn ataný
Bayraðý düþürmedin, namus saydýn vataný
Âþýklarýn sesiyle daðlar taþlar uyansýn
Gönül coðrafyamýzda hakikate beyansýn
Adýn pelesenk olur sevda kokan dillerde
Mecnûn’un Leylâ’sýsýn, yaþarsýn gönüllerde
Sefil Selimî, burda "Yâr Badesi"ni içti
Günbulut’a girende bir tel koptu ve göçtü
Mazluma uzanan el, bir emansýn Þarkýþla!...
Düþmanýn karþýsýnda pek yamansýn Þarkýþla!...

Aþkýn þahikasýsýn, hakikatin beþiði…
Ey Sivas’ýn çýnarý, muhabbetin eþiði!…
Sonsuzluða akmakta olan bir nehirsin sen
Dolunaya benzeyen gül yüzlü þehirsin sen
Cenneti andýrýrsýn, havanla ve suyunla
Gönlümü þen eylersin halayýnla, toyunla
Emsalsiz güzelliðin gözü gönlü doyurur
Cömerttir bu topraklar, sofralara buyurur
Zifiri karanlýkta pek ayansýn Þarkýþla!...
Bütün güzelliklere sen þayansýn Þarkýþla!...

Dostlara gün ortasý, zalimlere gecesin
Bir hüzzam bestesisin, hasret yüklü hecesin
Gönül aynalarýna mehtabýn þavký düþer
Sabrýn kor ateþinde her dem metanet piþer
Efkârýn çay misali, yüreðimde demlenir
Sana olan hasretim kýsrak gibi gemlenir
Baðrýma ateþ saldýn, taþla dolu yüreðim
Uzaðýna düþmüþüm yaþla dolu yüreðim
Bu gönül gurbet elde seni ansýn Þarkýþla!...
Yürek hasret közüyle varsýn yansýn Þarkýþla!...

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: