Ne çok çile çektim gönül denen bu yolda Ruhumu emanet ettim satýr baþý eksiz zamana Ayaða gücüm yetmedi Piþmaným tutunarak yürüdüðüm kollara
Bir güne öteki güne benzemiyor. Buðdayý taþtan ayrýna kalbur gibi baðýrtým yeri göðü dövüyor Duyanýn olmadýðý gibi Viran þehirler misali kalbim benimle gezemiyor
Yerim dar duldalara benzer kime bu isyaným dinmiyor Öylece bekleþir kendine yararsýz Uðraðý acýlar uðraþý yine o acýlar Çýðlýðýn ibresi çýkmýþ araþa bir türlü inmiyor
Ýþte soðuk bir Ýstanbul gecesi Ve kaldýrým taþlarýna yaþam öykülerini yazan adýmlarýmý Birde hayallerimi güzel ecesi Gelmiþ gibi geri gidiyor
Oysa her aþk bir doðurganlýða þahitlik eder ve ben sancýsý duyulmaz-ým sanki! nur topu bir sevdaya üç umut koymuþum ne zamana kadar sabaha ertesi sabaha gel iþte
19-01-202 ist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.