O gün bir þiir de adýný anarken suçüstü yakalandým. Kalbime kötürüm bir halele olduðum yere, yýðýlýp kaldým. Zayýf yanlarýmý herkesten çok ama çok sen iyi bilirsin. Bu sefer ise, bilmenin hiç istemedim . Günler sonra yazdýklarýmýn baþ harfini sona ekleyip , ve gözyaþýmý beni sahipsiz býrakan iç sesim ile sýmsýký düðümleyip boþ kuyulara attým.
Gerek sayýca fazla hayallerimle; gerek derin soluk alýþlarýmla bir yere kaçabilmeyi çok denedim. . Nafile, bütün cümleler o kadar aðýr dokunuþlu idi ki. Kýrýlmanýn ötesi un ufak oldum.
Yani demem o ki! benim herkes faydalý olma gayem yerini bir fazla korkularýma býraktý Ve gücüm azýlýyor güneþi yutkunmuþ kar gibi eriyorum da. Suç ortaðý bir anýn beni neye çevirdiðini anlatmýyorum hiç kimseye, Zaten anlata bilsem þairliðimin adýna büyük çukurlar açmam demektir de.
Uðruna canýma feda dediklerimle boþ verdiklerimi ayýklamak mesele o yüzden çok çoðul bir duygudayým. Olduðum yere bir türlü sýðamýyorum.
bir çare o güzel geliþin gelir aklýma ve sonra gidiþine döktüðüm göz yaþlarým. "veren el alan elden üstüdür." Mayasý hýrçýn sevgimin bir rastlantý sonucu kendini o gözlerinde infilak etmesine sen ne diyeceksin?.
18-01-2020 ist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.