ISSIZ SOKAKLAR

Kalabalýðýn içinde yapayalnýzým
Issýz sokaklar
Küskün kaldýrým taþlarý
Gölgem bile ayrý yönde gidiyor
Bir baþýma geziyorum yine
Anlamsýz sorular kemiriyor içimi
Sözlerim içten içe kýrýlýyor zaten
Bakýþlarýmý çevirip
Baþýmý öne eðmek istemiyorum
Savrulurken rüzgarda umutlarým
Gül sesiz, günler sensiz

Hani þahitlik yapacaktý
O eski evin sývasý
Dökülüyor papatya yapraklarýna
Düþen kum tanesi, savrulan umutlar
Yine rüzgarýn insafýna kaldýk
Yaprak misali beyhude uçuþurken

Ben bu sokaklarda hayalimi býraktým
Elimdeki misketin rengini
Uçurtmanýn ipini
Bir avuç dolusu mutluluk býraktým
Her köþe baþýnda bir aný
O anýlarda yaþadýðým, bakýþlarý
Bir dünya dolusu gülüþ býraktým

Yalnýzken bile bu sokaklarda
Ýçim içime sýðmaz, durmazdý yerinde
Bilirdim, geçecek buradan
Þimdi öylemi
Her yer kalabalýk
Nereye baksam gülmeyen yüzler
Sahte cümleler
Renk cümbüþünde boðulmuþ bedenler
Hepsi dost hepsi arkadaþ güya
Ama ben yalnýzým..

Sadýk KARADEMÝR



Sosyal Medyada Paylaşın: