Gazete Satan Çocuk
Gelip penceremin dibinde baðýrmaya baþladý
"yazýyor! yazýyor!"
Gene mi bu gazete satan çocuk?
Penceremden ayrýlmýyor
Oturup izlemeye baþladým
Bakalým ne yapacak diye
Ön tarafa doðru ilerledi
Oturdu, baðdaþ kurdu yere
Besbelli dinlenecek
Adam geldi yanýna
Çocuk kalktý
Adam: "manþette ne var?"
Çocuk: "limanda bir adam býçaklandý"
Adam: "gazete ne kadar?"
Çocuk: "bir ekmek parasý"
Zengindi adam kýyafetinden belli
Cebinden beþ yüz binlik çýkardý
Gazetesini aldý
Çocuk döndü yerine
Adam kýmýldamadý
Öyle sanýr ki, herkes onun maskarasý
Çocuðu tekrar çaðýrdý:
"adýn ne?"
"kýrkýncý Mehmet"
"saltanat mý ilerliyor sizin sülale?"
Çocuk kýzdý, sesini çýkarmadý
Adam kafayý takmýþtý
Ama çocuða deðil.
Sol göðsündeki cebinden karanfil çýkardý adam
Gazeteyle beraber çocuða uzattý
Kulaðýna bir þeyler fýsýldadý
Bir resim verip uzaklaþtý
Kabul etmiþti anlaþýlan gazete satan çocuk
Adamýn ona dediðini
Sarý apartmana yaklaþtý
Ve bekledi
Bir bayan çýktý kapýdan
Evet, gelen oydu
Resimdeki...
Fýrladý çocuk ve konuþtu
"Bu gazete senin"
Gazetenin arasýna karanfili sýkýþtýrdý, giderken
Bayana uzatarak
"abla", dedi. "bu çiçek de seni sensiz sevenden"
Ve gözden kayboldu
Giderken de baðýrýyordu:
"yazýyor, yazýyor.......
.......sevenler kavuþtu yazýyor"
Etkilenmiþtim,
Bir daha da görmedim hiç o gazete satan çocuðu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.