Kendini yapa yalnýz sandýðýn zamanlar da Bir ses vermen yeter bana, koþar gelirim sana. Ýki elim kanda olsa da, yalnýz býrakmam asla Kara kýþlar, aþýlmaz yollar, çýksa da yollarýma. Sözüm söz sonsuza dek seveceðim seni...
Sen var oldukça, nefes alman yeter bana Yaný baþýnda hiç kimseler kalmadýðýn da Kendini yalnýz sanma, varlýðým yeter sana. Seni kalbime ilmek ilmek öyle bir iþledim ki Sözüm söz sonsuza dek seveceðim seni...
Herkes gider, herkes üzer, herkes döker seni Sen iste yeter, üzmem kýrmam dökmem seni. Ne kadar kýrýlmýþ yanýn varsa toplarým hepsini Sevginin kölesi oldum diye dilenci sanma beni Sözüm söz sonsuza kadar seveceðim seni...
Ufuk Güney
Sosyal Medyada Paylaşın:
ufukguney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.